استادیار مجتمع آموزش عالی سراوان و مدرس دانشگاه فرهنگیان زاهدان، ایران
چکیده
ادبیات داستانی بهترین محمل برای بیان و انتقال ارزشهای جامعه است. از این رو برای رصد نمودن میزان ساری و جاری بودن یک اندیشۀ فرهنگی در بین آحاد مردم بهترین دستاویز، مطالعه و بررسی ادبیات داستانی آن قوم است. توجه به آخرالزمان و اتقاقاتی که در آن دوران رقم میخورد، از قبیل: ظهور و قیام امام زمان؟ع؟ و شخصیتهایی همچون دجال، یمانی، نفس زکیه، و حوادثی که در عصر ظهور پیش می‌آید، میتواند بیانگر رواج تفکر انتظار و بسترسازی برای ظهور منجی باشد. در این مقاله، نویسنده به بررسی این مفاهیم در ادبیات داستانی معاصر پرداخته است. این بررسی برش تاریخی بعد از مشروطه تا دوران جنگ را در بر گرفته است. این پژوهش که به امهات آثار ادبیات داستانی دوران معاصر پرداخته است، با روش تحلیل محتوا از نوع توصیفی به نقد و بررسی موضوعات مدنظر پرداخته است. نتایج تحلیل و بررسی این آثار بیانگر خاموشی و فراموشی داستان‌نویسان از بسترسازی جامعه جهت ظهور ولی‌عصر؟عج؟ است.
