بررسی و تحلیل ویژگی‌های سبکی شعر «انتظار» در آثار قیصر امین‌پور و علی موسوی گرمارودی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار گروه زبان و ادبیّات فارسی دانشگاه فرهنگیان تهران، ایران

2 استادیار گروه زبان و ادبیّات عرب دانشگاه فرهنگیان تهران، ایران

3 استادیار گروه آموزش زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فرهنگیان تهران، ایران

چکیده

اعتقاد به ظهور منجی همواره از بُن­مایه­های مشترک تمام ادیان محسوب می­شود. این­ مضمون پس از انقلاب اسلامی بیشتر مورد توجه شاعران متعّهد قرار گرفت. از جمله شاعران معاصری که دربارۀ انتظار موعود ناگفته­های بسیار برای گفتن دارند، قیصر امین­پور و علی موسوی گرمارودی هستند که هردو با گسترش مفهوم «انتظار» در اشعار خویش، خلاّقیّت­های ادبی و هنری خود را به نمایش نهادند و مفهوم «انتظار» را به مثابۀ روحی در کالبد صورت و فرم ادبی شعر خود مطرح کردند و با استفاده از شگردهای ادبی، شعر انتظار خود را جاودانگی بخشیدند. هدف اصلی این پژوهش بررسی مختصات سبکی و نوآوری­های زبانی، ادبی و فکری اشعار «انتظار» این دو شاعر معاصر است، از این رو، در جستار حاضر موسیقی درونی، کناری و بیرونی این اشعار مورد توجه قرار گرفت و آرایه­های ادبی دربارۀ مفهوم «انتظار» استخراج گردید و در نهایت بینش و تفکر این دوشاعر شیعیّ دربارۀ مفهوم «انتظار»، واکاوی گردید. نتایج نشان داد که هردو شاعر از مضامین «انتظار» بهره برده­اند، اما قیصر امین­پور بهرۀ فزونتری از اشعار «انتظار» امام زمان4 را به خود اختصاص داده است.

کلیدواژه‌ها

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار