دانشیار و عضو هیئت علمی دانشگاه بین‌المللی اهل‌بیت
چکیده
یکی از مباحثی که امروزه در بین اندیشه‌وران و فرهیختگان مطرح می‌باشد، مسئله آینده‌پژوهی است. این تحقیق با روش تحلیلی و با مراجعه به منابع مکتوب دنبال پاسخ این سؤال است که آیا بین معنی و مبنای آینده‌پژوهی در تمدن غربی و تمدن مهدوی تفاوتی وجود دارد یا خیر؟ دستاورد این پژوهش نیز تفکیک بین آینده‌پژوهی غربی و مهدوی در معنی و مبنا است. آینده‌پژوهی مهدوی به معنای نگاه به فرجام جهان بر اساس روایات اهل‌بیت؟عهم؟ و از مقوله پیشگویی است. ولی آینده‌پژوهی غربی به معنای جست‌وجوی روشمند در حوادث و عوامل تغییر یا ثبات یک حالت و یا یک چیز به منظور تشخیص و برنامه‌ریزی برای ساختن و شکل‌دهی آینده و از مقوله پیش‌بینی است. هم‌چنین آینده‌پژوهی غربی روشی برای تشخیص آینده یک شرکت و یا یک شهر و یا یک کشور و حتی یک فرهنگ و تمدن است. اما آینده‌پژوهی مهدوی منحصر در تبیین پایان تاریخ بشر و در تشخیص آیندهِ رفتار منتظران و میزان تأثیرگذاری آن در فرآیند ظهور و در نهایت، فرجام بشریت است.
