مفهوم انتظار و در رأس آن انتظار منجی از مهمترین مفاهیم در روزگار امروز به شمار میآید و نگرشهای مختلفی پیرامون آن مطرح میشود. این نوشتار با نگرشی که مفهوم انتظار را ناشی از رنجِ فراق امر غائب، همراه با شوق حضور و عشق به وصال تعریف میکند، در صدد پاسخ‌گویی به این پرسش است که چگونه میتوان مفهوم انتظار را در اثر نمایشی بازنمایی کرد؟ هدف از این تحقیق با روش کتابخانهای _ اسنادی، شناخت و بازشناسی مفهوم انتظار در فرایند خلق اثر نمایشی است تا نسبت میان انتظار فعال با امر غائب در سیر نزولی و صعودی انسان منتظر روشن شود. نتایج این تحقیق نشان میدهد که مفهوم انتظار در تلاقی رنج فراق و عشق به وصال رخ میدهد. فرد منتظر، به میزانی که در فراقِ امر غایب، رنج میکشد و در موقعیتهای بحرانی قرار میگیرد، به همان میزان شوق و عشق به وصال آن بیشتر میشود و به تبع انتظار نیز شدیدتر میشود.
