از آن‌جا که آفریننده اثر هنری، در مراحل شکل‌گیری آثار هنری نقش بارزی دارد و اثر هنری برگرفته از تجربه درونی هنرمند و حاصل احساس، عاطفه، تخیل و تفکر اوست؛ لذا در این نوشتار، تلاش است برپایه مطالعات اسنادی و با رهیافتی توصیفی _ تاریخی به این پرسش پاسخ دهد که «در دوره انتظار نقش تربیت در تجربه هنری هنرمندان سنتی چه جایگاهی دارد؟» اعتقاد به رعایت اصول تربیت استاد می‌تواند در تجربه هنری او تأثیر به‌سزایی داشته باشد و سبب خلق آثار شایسته شود. خلق و آفرینش آثار هنری، تنها مبتنی بر سبکی از زندگی و تجربه‌ای از هنرمند است که نقش تربیت در آن پررنگ است و باوجود دلدادگی درونی و معرفت گسترده در تجربه هنری هنرمند، آثار هنر سنتی در دوران انتظار از قداست خاصی برخوردار می‌شوند. از آن‌جا که عنصر انتظار و اعتقاد به ظهور در زندگی فردی و اجتماعی مسلمانان از جایگاه مهمی برخوردار است. تأثیرگذاری انتظار و اعتقاد به ظهور امام عصر4 ابعاد مختلفی در عرصههای سیاسی و اجتماعی و اخلاقی و تربیتی و روانی زندگی مردم، را به خود اختصاص می‌دهد؛ این مقوله جایگاه بسیار مهمی در هنر به خود اختصاص داده است با توجه به این‌که جامعه کنونی ایران به هنر سنتی وابسته است و موضوع احترام به استاد و جایگاه استاد شاگردی به طور شایسته برقرار است. بر این اساس این مقام می‌تواند نقش بسیار مهمی در تربیت شاگرد دوران انتظار داشته باشد.
