کاربست نظریه روح معنا در جلوه‌های حقیقی الله و تطبیق موردی واژگان بقیةالله، وجه‌الله، نورالله و نظائر آن بر حضرت قائم‎ باتکیه برآیات قرآن

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

سطح چهار مرکز تخصصی رکن‌الهدی کرمان، مدرس دانشگاه باهنر کرمان و دانشگاه علوم پزشکی کرمان

چکیده

بقای هر وصف یا موصوفی در ظل بقای اسمای حسنای الهی است. قرآن حکیم هرچند بقا را به وجه خدا اسناد می‌دهد ولی برای هر چیزی که به خداوند منسوب باشد نیز سهمی از بقا قائل است؛ همان‌گونه که نور و وجهی از ذات لایزال او در کلمات الهی و آیات او متجلی شده است. در تلاش پیش رو که با روش توصیفی تحلیلی نگاشته شده؛ کاربست نظریه روح معنا را با رویکردی قرآن بنیان در جلوه‌های حقیقی الله مورد بررسی قرار داده که رهیافت آن به مقتضای تجلیات عالم امکان در پرتو تأویلات احادیث ، انسان‌های کامل معصومی هستند که تجلی‌گاه صفات و آینه اسمای الهی‌اند. در این بافت معنایی، براساس قاعده مذکور الفاظ برای ارواح معانی وضع شده‌اند زیرا واضع واژه‌های وجه، بقیه، نور، کلمه، نعمت و آیه را در معنای حقیقی خود استعمال نموده و با استناد به خداوند متعال جلوه‌های حقیقی آنها در عالم ماده جلوه‌گری نموده است چنان‌که مظهر اتم و اکمل و اوفر وجه‌الله،بقیةالله،نورالله و نظائر آن، در وجود آخرین عصاره هستی در نظام احسن وجود متجلی شده است.

کلیدواژه‌ها